Dag nummer 'dui'

Na vanochtend bijna een uur gewacht te hebben op de bus, is toch mijn tweede stagedag van start gegaan. Ik heb vandaag een aantal andere gezichten gezien. De meesten van het 'vaste personeel' werken 6 dagen in de week, van zondag tot en met vrijdag. In Nepal is er namelijk maar 1 dag weekend; de zaterdag. Een van de meiden waar ik vandaag mee ging werken, had ik gisteren ook gezien tijdens de dienstwisseling. Ze zat mij toen al een beetje aan te kijken en leek wat enthousiast te zijn omdat ik een foreigner ben. Vandaag vroeg ze me wie ik was en nam mij gelijk mee om medicatie te geven aan de patiënten. Ook vandaag weer veel verschillende indrukken gehad.

Gisteren en vandaag waren er ook Nepalese studenten aan het stage lopen. Vandaag kwam een van die meiden naar mij toe en vertelde dat ze mij gisteren al aan wilde spreken maar niet goed wist hoe. Ze zei dat ze er over na gedacht had en nu eindelijk wist wat te zeggen. Ze vroeg me wat ik kwam doen, waarom ik dat ziekenhuis gekozen had en hoe het er in Nederland aan toe gaat. Ze vertelde dat ze een boek gelezen had "the fault in our stars" en daardoor heel graag naar Amsterdam wilde. 

Op de Medical Ward is de doktersronde het belangrijkste van de dag. De dokter gaat naar de patiënten toe en overlegt met het personeel over de situatie. Als de dokter alles verteld heeft, verwerkt het personeel dat gelijk in hun dossier en zorgplan. In het dossier wordt geschreven met potlood, zo kunnen ze alles steeds veranderen zonder papier te verspillen. Het is natuurlijk heel interessant om mee te lopen met deze doktersronde, maar kan ik helaas voor geen meter Nepalees verstaan of praten. Hierdoor krijg je niet alles mee wat er besproken wordt, wat jammer is. Afgelopen vrijdag hadden we een Nepalese les over de taal. Dacht ik juist even wat Nepalees door te nemen zoals de nummers 1 t/m 10, spreken ze dat allemaal in het Engels uit op de afdeling. Duhhh..... Maarja, voor degene die het leuk vinden:

1 = ek, 2 = dui (uitspraak 'doei'), 3 = tin, 4 = char, 5 = panch (uitspraak 'paat'), 6 = chha (uitspraak 'tha'), 7 = sat, 8 = ath, 9 = nau, 10 = das.  Ik zal in de loop van de tijd nog wel wat Nepalese woorden vertalen en jullie, als ik weer in Nederland ben, natuurlijk even overhoren.. ;)

Tijdens de doktersronde zijn we bij een patiënt geweest die op de isolatiekamer ligt. Er is een vermoeden van Tuberculose of Anemie (bloedarmoede) maar ook wilden ze een tumor niet uitsluiten. Daarom wilden ze een CT-scan laten uitvoeren. Een familielid van de patiënt was daar wat sceptisch over dus vroeg hij door omdat hij vond dat er niet genoeg informatie gegeven werd. Op een gegeven moment was de dokter weg gegaan, terwijl dat familielid nog hartstikke veel vragen had. Ik kon hem heel goed begrijpen omdat hij goed Engels sprak, maar kon ik hem geen antwoorden geven. Ik vond het heel sneu voor hem, omdat de verpleegkundigen hem eigenlijk aan het negeren en, achter zijn rug om, aan het uitlachen waren. 

In Nepal kennen ze geen verzekeringen, al helemaal geen zorgverzekering. In de ziekenhuizen moet alles met cash betaald worden; de medicijnen, de zorgverlening, het bed waar de patiënt op ligt, de onderzoeken, etc. Ik had een van de artsen gevraagd hoe duur dan ongeveer een scan zou zijn en dat ligt rond de 40 euro. Als je bedenkt hoe weinig de meeste Nepalese mensen verdienen, is zo'n scan heel duur als het misschien niet eens nodig is. Maar goed, dat weet je natuurlijk niet.

In de middag had dezelfde patiënt een 'ongelukje' gehad en moest hij opgefrist worden. Het familielid had dit al eerder aangegeven maar kwam er maar niemand. Hij wilde heel graag met iemand spreken die hem kon helpen, maar hij werd veel genegeerd door het personeel. Heel raar om te zien, omdat ik dat in mijn werk in Nederland absoluut niet kan maken. Dat doe je gewoon niet. Er zat een dokter in opleiding op de zusterpost met mij en hij had alles meegekregen omdat er een gedeelte in het Nepalees gezegd werd. Ik vroeg aan de dokter wat de situatie was en hij legde uit, dat op de afdeling dat 'soort zorg' niet gegeven wordt; het wassen/douchen en aankleden, etc. Er moet dan iemand van buitenaf komen om die zorg te verlenen waar de patiënt (of familie) ongeveer 10 euro voor moet betalen. Absurd eigenlijk, ook als je bedenkt dat ze voor een CT-scan 40 euro moeten betalen. 

Tijdens een van de medicijn rondes ben ik mee gelopen met de verpleegkundige. De medicatie delen ze om 2 uur, 6 uur en 10 uur. We kwamen op de vrouwen afdeling en daar lag een patiënt met een 'bone fracture'. Waar wij in Nederland gips voor de patiënt hebben, hebben ze hier in het ziekenhuis een hele andere manier. Het been was ingewikkeld met een soort verband, lijkend op zwachtels. Aan die zwachtels zat een touw wat via een soort van railing aan het bed vast zat. Aan dat touw, aan de andere kant van die railing, hing een gewicht van ongeveer 3 a 4 kilo. De verpleegkundige vertelde dat dat gewicht zo zwaar was, zodat de patiënt het been niet kan verplaatsen en het bot kan genezen. 

Ook vandaag weer veel dingen gezien wat zó anders is dan dat ik gewend ben. Ik ben blij dat vandaag beter gegaan is dan gisteren. Morgen is er weer een nieuwe dag en gaat de wekker weer om 6 uur. Het is nu 21:59 uur hier en daar sluit ik mee af. Have a good one... :)