Expired....

4 mei 2019 - Kathmandu, Nepal

Deze week kwam ik op de afdeling en zag ik dat de patiënten die vorige week nog in een semi coma lagen vangwege de poisoning, nu wakker waren. Ze zagen er heel beschaamd uit. De verpleegkundige vertelde vorige week, dat als de patiënten in de coma liggen ze heel veel dingen doen of zeggen zonder dat ze zich daar bewust van zijn. Ze schelden soms in het Nepalees of, ondanks dat ze vastgebonden zitten, bewegen en kunnen schoppen of slaan. Als de patiënten dit horen wanneer ze weer wakker zijn, schamen ze zich en willen ze zich continu verontschuldigen.

Buiten de schaamte, zie je ook dat ze geestelijk niet helemaal sterk zijn. In eerste instantie hebben ze natuurlijk niet voor niets proberen zelfmoord te plegen. Problemen thuis of depressief zijn… dus het feit dat ze weer wakker zijn betekend dat ze weer met dezelfde problemen geconfronteerd worden…

Er was een patiënt die in totaal 17 dagen in het ziekenhuis, op de ICU afdeling moest blijven. Een collega vertelde mij, dat alleen al het liggen op de ICU iets van 20.000 roepie kostte. Moet je je dan voorstellen dat met alle hulpmiddelen de patiënt moest ontvangen, er zo´n groot bedrag zou ontstaan. En.. in Nepal moeten ze het allemaal contant betalen, in een keer…

Deze week was er ook een mannelijke patiënt, die op de afdeling lag omdat hij een alcoholist is. De conditie van de patiënt was serieus omdat hij veel afkickverschijnselen toonde. Hij schold de verpleegkundigen uit, hij spuugde op de collega´s, probeerde te schoppen en slaan ondanks hij vastgebonden zat. De patiënt had zich onder geplast en de arts vond dat hij gekatheteriseerd moest worden. Waarom dat moest weet ik eigenlijk niet… Hij riep mij en vroeg of ik wel eens een katheter had in gebracht. Ik vertelde dat ik dat alleen bij een vrouw gedaan had. (hier zit namelijk een verschil in) Ik moest naar hem toekomen en hij gaf mij de katheter. Ik had geen steriele handschoenen aan en de katheter was ook niet steriel…

Hij hield de patiënt zijn penis vast en ik moest de katheter inbrengen. Ik vroeg of hij geen glijmiddel had omdat ik anders de patiënt pijn zou doen of iets zou kunnen beschadigen. Hij zei dat het eigenlijk niet nodig was omdat alles al nat was omdat de patiënt zich had onder geplast. Ik zei dat ik dat tóch graag wilde en kreeg de glijmiddel op mijn handschoen. De katheter moest ik door de glijmiddel roeren om ´m vochtig te maken. Op school had ik juist geleerd om dan niks aan te raken omdat dat niet steriel is. 

Ik moest de katheter inbrengen en doorduwen. De techniek die ik op school geleerd had, was totaal niet van toepassing. De katheter kon ik op een gegeven moment niet meer doorduwen en ik moest ´m er uit halen van de arts. Waarschijnlijk zat er een verdikking bij de prostaat waardoor de katheter niet verder de urinebuis in kon. We kregen een dunnere katheter en deze moest ik opnieuw inbrengen. Ik had nog wat glijmiddel dus dat gebruikte ik. Deze keer kon de katheter er wel helemaal in maar wisten we dat niet, omdat er geen urine kwam… Dat kwam natuurlijk omdat de patiënt zich helemaal onder geplast had…

Met wat vloeistof kon de ballon aan het begin van de katheter opgeblazen worden zodat deze er niet uit kon ´vallen´. De verpleegkundige trok nog even aan de katheter om te kijken of deze goed vast zat. Ik dacht echt… gelukkig dat de patiënt dit niet bewust voelt, want dat zou echt niet fijn geweest zijn…

Een andere dag, vertelde een collega mij, dat in de nachtdienst een patiënt overleden was. Hij was 93 jaar en kreeg ´s nachts een hartslag van 30 kloppingen per minuut. Ze probeerden hem te reanimeren en gaven hem een injectie maar dit mocht niet baten. De patiënt is uiteindelijk overleden. In het ziekenhuis noemen ze dit ´expired´. De verpleegkundigen hebben het lichaam van de patiënt aan de familie gegeven zodat zij hem naar Pashupatinath kunnen brengen voor een waardig afscheid.

Volgende week is er weer een nieuwe week.. Hopelijk kan ik dan ook op een paar slippers lopen die bij elkaar passen. Vaak heb ik een grote aan en een kleine...

20190426_072335

Ik ben nu al weer benieuwd naar de dingen die zullen komen en ik zal leren volgende week... :)

3 Reacties

  1. Olga:
    4 mei 2019
    Hey laiverd, wat maak je veel (bijzonders) mee, ik bewonder je hoe je hier mee omgaat! Ga zo door! Trots op jou, xXx Ik blijf je volgen!
  2. Opa Poppema:
    6 mei 2019
    Goededag Ellen ,bedankt voor jouw verhaal wat die patient betrof die een katheter nodig had. Het is al een tijd geleden dat ook bij mij die dingen zijn aangebracht ,welke goed van pas kwamen zodat ondergoed en bed schoon bleven, toch wel een goede uitvinding.Veel geluk met jouw verdere belevenissen. Hajur ba.
  3. Ton:
    10 mei 2019
    Hoi Ellen, je blijft je verbazen he? Kan ik me heel goed voorstellen. Je zou zeggen dat hygiëne toch ook een onderdeel van het curriculum is, maar blijkbaar gaan ze snel mee in de manier van werken in dit ziekenhuis.
    Knap hoe je je weet staande te houden en gewoon doet wat ze je vragen ook al is het je eerste keer. Wat zal het straks in Nederland saai zijn waar alles volgens protocol verloopt of heb ik nu een te rooskleurig beeld voor ogen?
    In elk geval weer bedankt voor je mooi geschreven verhalen.
    Tot over een week of 7?