Final week Surgical Ward

Maandag begon de eerste dag, van de laatste week op de Surgical Ward. Ik stapte op de bus in Balaju en stapte weer uit bij Swoymbhu (Monkey Temple). ´s ochtends valt het nog mee hoe druk het op de weg is wat het oversteken makkelijker maakt vind ik. Nadat ik aan de overkant was, zag ik iets waarbij ik echt nog een keer moest kijken. Er liep een man op zijn handen en voeten. Zijn bovenlichaam leek normaal te zijn en stond in de positie alsof je een push up zou gaan doen. Zijn onderlichaam leek geroteerd te zijn, zijn billen richting de grond.

Ik vond het echt heel raar om te zien maar besloot er geen foto van te maken en door te lopen. In het gasthuis heb ik dit verteld ´s avonds en een van de meiden zei dat ze de man ook regelmatig zag. Hij staat dan bij de Monkey Temple om te bedelen.

Toen ik woensdags weer naar stage ging, zag ik de man weer. Deze keer kon ik beter zien hoe hij er lichamelijk uit zag. Het kwam er eigenlijk op neer dat alleen zijn knieën andersom zaten. Zijn bovenlichaam zit net zoals de onze, zijn billen en voeten waren ook normaal maar zijn knieën zaten geroteerd onder zijn lichaam. Toen ik hem die ochtend zag, zat hij op zijn knieën langs de weg en drukte hij zijn voeten helemaal plat op de grond. Héél bijzonder om zo iemand te zien, maar eigenlijk is het gewoon vet sneu dat hij zijn hele leven lang op handen en voeten moet lopen.

Ondanks dat dit mijn laatste week op de Surgical Ward was, heb ik nog het een en ander gezien. Af en toe komen er heel veel schoonmaaksters tegelijk, ongeveer 10, en maken zij de gehele vloer op de afdeling schoon. Ze leggen alles weg wat op de grond ligt en gooien allemaal water overal. De afdeling staat dan bijna blank. Elke schoonmaakster heeft een andere taak; de een zorgt dat er overal water ligt, de ander schrobt de vloer, vervolgens komt er nog weer een schoonmaker met een bezem er over heen, de ander dweilt weer. Om het water weer op te ruimen, daar gebruiken ze een motblik voor. Het is heel grappig om te zien en de verpleegkundige vertelde dat ze dit eens per maand (!) uitvoeren…

In het begin dat ik op de Surgical Ward stond, had de arts mij laten zien hoe ik een röntgenfoto van de longen kon lezen. Hij liet mij een foto zien van gezonde longen en een paar met een aandoening of andere complicaties. Zo ook eentje waarop maar een long te zien was. Hij vertelde dat dit pleural effusion is; dit betekend dat er water tussen de pleurabladen ontstaan is. De pleurabladen zitten tussen de longen en het longvlies.

Op een röntgenfoto kun je alleen goed kijken, als er air is. Hoe de arts ´air´ uitspreekt, is als ´eer´. Heel moeilijk om de eerste keer te begrijpen wat hij zei. Hij legde mij uit, dat als er geen long te zien is er dan vocht zit of misschien een perforatie.

Deze week was er een patiënt op de afdeling die ook maar een long op de foto had staan. De arts had mij dat dus eerst op een foto van zijn telefoon laten zien hoe dit er uit zag, maar nu zag ik het zelf op de röntgenfoto. Na verder onderzoek bleek hij inderdaad pleural effusion te hebben. Ze hebben daar later in de week een drain in gebracht zodat het vocht kon weglopen.

Deze mannelijke patiënt kwam op de afdeling vanwege buikpijn. Na een paar onderzoeken kwam er uit dat hij een acute pancreatitis had; een ontstoken alvleesklier. Niet alleen dat, was hij ook een alcoholist. Ook iets wat je hier veel in het ziekenhuis tegen komt vind ik.

Over het algemeen neemt de familie alles over in het ziekenhuis; de zorg, het eten en drinken geven, meehelpen naar de wc, etc. De longdrain mochten zij niet legen omdat dit zorgvuldig gedaan moest worden. Samen met de arts heb ik de drain leeg laten lopen. Er mocht totaal geen lucht bij komen. Toen alle vocht uit de drainzak was, moest er nieuwe vloeistof (NaCl of iets dergelijks) in. De arts vertelde dat dit was om te zorgen dat er geen lucht bij zou kunnen komen.

Deze week hebben Rianne en ik onze tussenevaluatie gehad. De eerste helft van onze stage is nu afgerond. Voor mij, denk ik, de helft waarin ik de minste afdelingen gehad heb. Op de Medical Ward heb ik heel weinig kunnen doen voor mijn gevoel, maar op de Surgical Ward wel weer wat meer. De afdelingen die hierna komen, zeggen collega´s, kun je als student/stagiaire meer leren en betekenen.

Volgende week ga ik naar de Intensive Care Ward en daar heb ik best wel zin in. Ik hoop dus ook dat ik hier meer mag doen omdat ik soms letterlijk 3 uur niks doe dan voor me uit te kijken. Heel zwaar werken is dat eigenlijk, omdat de tijd zó sloom gaat. Op deze afdeling was dat veel minder omdat de arts mij (bijna) overal bij betrok. Super fijn! Ik hoop dat ze op de Intensive Care Unit wat meer steriel werken want op de Surgical Ward. Als er geen steriele handschoenen zijn op de Surgical Ward, dan pakken ze onsteriele en maken die ´steriel´ met desinfectans. Héél bijzonder.