Boudhanath

Deze week zijn helaas, oma en foma (de moeder van de gastvrouw & een vriendin van de moeder), weer vertrokken naar huis. Ze waren hier vanaf het begin dat wij aankwamen. Ze komen regelmatig hier in Nepal voor natuurlijk de kinderen en kleinkinderen, maar ook voor de organisatie: "Stichting Diyo Nepal". 

"Stichting Diyo Nepal ondersteunt de bewoners van circa 400 bergdorpjes in het Dhading district in Midden-Nepal. In dit moeilijk toegankelijke gebied is de levenstandaard vergelijkbaar met dat van het Nederlandse platteland rond 1850: grond en vee voor eigen gebruik, lage hygiënestandaard, veel analfabetisme.

In nauwe samenwerking met de dorpsoudsten proberen we in gepast tempo de levenstandaard te verhogen, zonder de cultuur van dit authentiek land aan te tasten.

Veel van wat we doen vindt plaats in twee multifunctionele community houses in Dhading, die hebben we dankzij speciale donaties kunnen bouwen."

Het was heel fijn om te praten over hun ervaringen hier in Nepal met betrekking tot de cultuur, bezienswaardigheden en dergelijke. Fijn dat ze veel interesse in ons gestoken hebben terwijl wij onze draai op stage konden vinden, in het huis en natuurlijk Nepal zelf. Twee hele lieve vrouwen en fijn dat we ze hebben leren kennen. 

Een blunder wat eigenlijk voorkomen had kunnen worden... Samen met een van de vrijwilligers in het huis, Jannah, zijn we met z'n twee naar de lokale momo tent geweest. Het was lekker weer dus besloten we om onze bestelling mee te nemen. Jannah had haar gebruikelijke gerechten en ik wilde wel 15 gefrituurde, kip momo's. Het is vaak lastig te communiceren met de eigenaren van het tentje en dat ging dus ook wel heel erg fout... Ik vroeg of ik 'fifteen' momo's mee kon krijgen. Hij herhaalde het nog een keer en ik ging akkoord (er was overigens veel lawaai). Na 10 minuten hadden we onze bestelling nog niet... Duurt wel lang zeiden we tegen elkaar. Op een gegeven moment werden we geseind en konden we betalen; 960 roepie in totaal. We zeiden al tegen elkaar dat het steeds duurder werd maar daar lag het dus niet aan. We kregen uiteindelijk 'fifty' momo's mee. Vet lekker natuurlijk, maar ja die kon ik niet allemaal zelf op eten. 

Diezelfde ochtend waren we met z'n vieren naar het (mannen) Monniken Klooster geweest genaamd "Sengyu Gadeng Podrang Monastery". Wat mij verteld is, is dat de meeste jonge monniken vaak door hun ouders daar naar toe worden gebracht, omdat zij niet meer voor hun kunnen zorgen om verschillende redenen. Wetende dat hun zoon bij het Klooster woont, maakt de keuze makkelijker omdat ze geloven dat ze een goed leven hebben daar. Rianne en ik hebben de andere twee vrijwilligers mee geholpen met muurschilderingen te maken zodat het er allemaal wat leuker uit zou zien op de speelplaats. 

Vandaag zijn we met z'n vier naar Boudhanath geweest; Florien, Sanne, Rianne en ik (op de foto).

 In Boudhanath staat een van de grootste stoepa's van Nepal; een gebedsplaats voor Boeddhisten. De ronde vorm van de stoepa staat symbool voor Boeddha. Die zit in een mediterende pose op het vierkante terras dat een troon representeert. Het vierkante platform is het hoofd van de Boeddha. Hierop bevindt zich de kroon. We zijn op de stoepa geweest, er om heen gelopen en er natuurlijk er even naar gestaard. Voor de gelovigen is het gebruikelijk om zeven keer om de stoepa heen te lopen, met de wijzers van de klok mee om 'hem' spiritueel te omvatten. 

Drukke week buiten stage om, maar wel heel leuk en natuurlijk interessant! Ook hebben we alweer plannen gemaakt voor volgende week en de week erna. Iets om naar uit te kijken dus!