"infectiepreventie"

Er zijn dagen dat het heel rustig is op de Surgical Ward. Er is aan de andere kant van de afdeling nog een ruimte waar heel wat patiënten kunnen liggen. Het ziet er heel verlaten uit, terwijl aan de andere kant zoveel gebeurd. Alle bedden zijn leeg en staan overal, de nachtkastjes staan door elkaar heen en sommigen zijn ook stuk. Af en toe, als de ´drukke´ kant van de afdeling vol ligt, liggen er op de ´verlaten´ kant een of meer patiënten. Deze week was het ook heel rustig, er lagen maar 10 patiënten terwijl er tussen de 30 á 40 kunnen liggen.

Toch hebben deze rustige dagen wel voordeel. Er lag een mannelijke patiënt met een suprapubische katheter omdat hij niet meer zelfstandig kon plassen vanwege een te nauwe plasbuis. De superapubische katheter wordt ingebracht door de huid, rechtsreeks in de blaas. Normaal gesproken brengen ze een Foley´s katheter in, deze gaat via de plasbuis, maar bij deze patiënt lukte dat niet dat niet vanwege de vernauwing. De uroloog, liet mij een aantal X-rays zien van het uitscheidingsstelsel en legde uit wat er allemaal op te zien was. Er was een duidelijke vernauwing te zien in de plasbuis, maar ook een vergroting. Hij liet mij zien dat op de patiënt zijn penis, systemische sclerodermie zichtbaar was.

Sclerodermie is een auto-immuunziekte die zich in het bindweefsel van de huid aantast of andere organen. Bij deze patiënt was het zichtbaar op de huid, maar ontstond het ook in de plasbuis. Het aangetaste weefsel wordt hierdoor stugger, dikker en harder. Daarom was de vernauwing ook zo goed zichtbaar.

De patiënt was twee keer een circumcision ondergaan, een besnijdenis van het geslachtsdeel. Ook daardoor waren er complicaties ontstaan waardoor de patiënt overgeplaatst werd naar het Manmohan ziekenhuis. De uroloog vertelde dat ze een cytoscopie gaan doen. Door middel van een scopie gaan ze in de plasbuis kijken of de uroloog gelijk had over de vernauwing, die door de sclerodermie ontstaan zou zijn.

Heel interessant. Dit is nu de vierde week op de Surgical Ward en de eerste keer dat déze uroloog tegen mij gepraat heeft, terwijl ik hem bijna elke dag gezien heb gedurende deze vier weken.

Het is best bijzonder, de diensten van de artsen hier in het ziekenhuis. De arts waar ik het goed mee kan vinden, heeft dus 10 jaar in Oekraïne gewerkt en vertelde dat de zorg daar heel anders was. Maar ook natuurlijk de diensten. Hij vertelde, omdat de artsen in opleiding deze week een scholing hebben, hij extreem lange diensten moet maken omdat er niemand is om hun te vervangen. Hij begon om 07:00  uur ´s ochtends en stopte met werken de dag daarna om 19:00 uur ´s avonds. De ´normale´ diensten van artsen, zijn 24 uur en worden ze daarna afgelost door de volgende duty docter. Heel bijzonder, want in Nederland is het wettelijk verboden om langer dan 12 uur een dienst te werken.

Ondanks dat er zóveel troep ligt overal in Nepal, proberen ze op de afdeling wel te scheiden. De naalden gaan bij elkaar in, de spuiten die gebruikt zijn worden in een afvalbak gestopt, etc. Toch klopt het niet helemaal omdat ze plastic en papier bij elkaar gooien… Toen het hier Shivaratri was, gingen ze bijna overal een bonfire maken. Super leuk, maar snappen ze niet dat plastic verbranden zo fout en slecht is voor de natuur en de gezondheid van mensen. Ergens snappen de Nepalezen dat er overal te veel afval ligt en dat er echt wat moet gebeuren om dit allemaal op te ruimen, maar hebben ze geen flauw idee hóe ze dat moeten doen. Om het op een vuilnisbult te leggen is geen plek voor, het verbranden doen ze dus ook al fout, hoe moeten ze het dan doen? Ontwikkelde apparatuur hebben ze niet. Ik denk dat door een van die redenen, Nepal ook een onderontwikkeld land is. Maar ook voor een hele lange tijd zal blijven jammer genoeg… Het land zelf kan heel mooi zijn, als je het afval weg zou denken.

Aan de ene kant is het afval ook een voordeel, want soms gooien mensen ook eten weg. Er lopen genoeg straathonden, apen of ´heilige´ koeien die dit eten dan kunnen opeten. De meeste Nepalezen geven de koeien, apen en straathonden geen eten en in de stad is ook niet echt veel groen waar ze van kunnen grazen. Tja, dan moeten ze het maar tussen het afval zoeken, toch?

Ik vind het wel sneu om te zien, want als je kijkt naar het verschil tussen hoe de dieren het in Nederland hebben, dan ziet dat er zoveel beter uit. Ondanks dat zij een héél andere toekomst voor de boeg

Een van de raarste dingen die ik op de afdeling zie en waar ik mij nog steeds over verbaasd ben, is wel het inbrengen van een infuus. Er was een situatie, dat een patiënt een nieuw infuus moest krijgen vanwege infectiepreventie. De verpleegkundige zou het infuus inbrengen en ging de spullen daarvoor pakken. Ze liep naar de patiënt toe, ging zitten en pakte het arm om een tourniquet om het arm heen te binden. Ze ontsmette de plek waar ze de naald wilde inbrengen en probeerde met haar vingers de aders te voelen.

Ze haalde de naald uit de verpakking en pakte het onderarm van de patiënt zodat ze de naald kon inbrengen. Ze probeerde de naald in het bloedvat te krijgen, maar dat lukte niet. Ongeveer 3 keer prikte ze de naald in de arm van de patiënt en haalde ze ´m er ook weer uit. Elke keer met dezelfde naald. Het lukte niet met deze naald dus probeerde ze het met een dunnere op de handpalm. Ze wilde kijken of de naald en canule in het bloedvat zaten en trok de naald iets terug (de canule blijft dan achter) en de naald schoot er uit en viel op de grond. De bloedspetters kwamen op het witte uniform van de verpleegkundige en ze leek geïrriteerd.

Ze pakte de naald weer op en probeerde het weer in te brengen. De naald die dus op de grond gevallen was en vol met bacteriën zat…  Is het ergens wel logisch denk ik, dat er zoveel sepsis (bloedvergiftigingen) voor komen in het ziekenhuis.