Nepal week 3

Deze week ben ik samen met Henk en Greetje (vrienden van mijn moeder) en Rob en Anita, uit eten geweest in Thamel. Zij waren hier twee weken op vakantie geweest en zijn in Thamel geëindigd. Super leuk om elkaar hier, aan de andere kant van de wereld gezien te hebben. Gezellig samen gegeten in het Roadhouse café en allerlei verhalen uitgewisseld over hun ervaringen en die van mij. 

Gisteren zijn we naar Pashupatinath geweest, een van de grootste hindoetempels van de god Shiva. De tempel ligt aan de heilige Bagmati-rivier en daar maken ze zeker gebruik van; de mensen wassen zich daar in, drinken van het water én worden er mensen in gecremeerd. De Pashupatinath tempel is een van de belangrijkste bezienswaardigheden in Nepal vanwege zijn traditionele crematies die uitgevoerd worden in, op en naast de rivier. 

We zijn via een stuk natuur, met het zien van wilde apen en helaas veel afval, aan het begin van de rivier naar de tempel gelopen. Vanaf daar konden we zien waar de rook vandaan kwam en roken we dat we op de goede plek zaten. Het was namelijk niet goed aangegeven of we er waren, omdat we blijkbaar niet via de ‘hoofdingang’ gegaan zijn. Uiteindelijk hebben we ook geen entree betaald omdat we onbewust via een omweg gegaan waren. 

Eenmaal dichterbij de rookwolk zagen we twee lichamen ingewikkeld in doeken liggen en een stapel die aangestoken was. We besloten om aan de overkant te gaan zitten om te kijken of we iets van het ritueel konden mee maken. Op een gegeven moment werd een ander lichaam naar buiten gebracht en zagen we een man heel emotioneel worden. Er zat een Nepalese vrouw naast ons die vertelde dat de overledene een jonge zoon was en de verdrietige man zijn vader. Rianne zei tegen de vrouw: ‘so sad’, waarop wij met behulp van Google Translate konden begrijpen wat ze zei. Ze vertelde ons: ‘maak je geen zorgen’. In het hindoeïsme geloven ze in reïncarnatie en de vrouw zei dat de zoon naar een beter leven gaat. 

Een van de lichamen dat lag te ‘wachten’ om gecremeerd te worden, werd naar de andere kant van de brug gebracht. We zijn daar naar toe gelopen en het werd ons duidelijk dat er een heel verschil is tussen rijk en arm. Op de foto kun je zien dat de rijkere mensen een soort dak bovenop het plateau hebben liggen en de armere mensen niet. 

We zijn aan de overkant van een van de plateaus gaan zitten waar een stapel hout lag. Daar achter stond een hele grote groep mensen; de nabestaanden van de overledenen. Ze legden het lichaam op de stapel met hout en liepen er met z’n allen omheen en gooiden bloemen over het lichaam. Het hoofd en de voeten werden ontbloot en uiteindelijk stak, traditioneel, de man in de witte rok (meestal de oudste zoon) het gezicht aan. Er werd wat stro op het lichaam gelegd en uiteindelijk was het wachten totdat het vuur goed ging branden. Als het lichaam uiteindelijk helemaal gecremeerd is, wordt alle as in de heilige Bagmati rivier geveegd zodat de overledene uiteindelijk in de heilige Ganges terecht komt. 

De lichamen worden eerst volgens een bepaald ritueel eerst in de rivier gewassen en dan in doeken gewikkeld. Ook worden de voeten speciaal gewassen zodat de ziel het lichaam rustig kan verlaten zonder zich te branden. Als het lichaam eenmaal gecremeerd word en er valt een lichaamsdeel af, dan leggen ze dat weer terug op de stapel. Wanneer het overschot in de rivier geveegd wordt, worden er bakjes met rijst op het plateau gelegd. Dit doen ze, mocht de ziel weer terug keren, het geen honger krijgt. Het is zo fascinerend dat ze in het hindoeïsme eigenlijk over alles nadenken waar wij niet over zouden denken. 

Toen we eenmaal verder wilden lopen zagen we allemaal gekleurde en geschminkte mannen. Deze worden Saddhu’s genoemd. Dit worden de heilige mannen genoemd en zijn volgelingen van de god Shiva. Uiteindelijk zijn we van het terrein af gegaan en naar de plaatselijke markt gelopen. De tempel zelf is niet toegankelijk voor niet-hindoes, maar het terrein zelf wel en ook de crematies worden open gehouden.